“Çanlar Kimin İçin Çalıyor” savaş edebiyatının en güzel örneklerinden biridir.
İspanya İç Savaşı'nın dramatik bir anlatımıdır.
Konumuz elbette bu değil asıl konumuz günümüzde çanlar kimin için çaldığıdır.
İçinde bulunduğumuz Ramazan Ayı’nda toplumsal ve siyasi hareketliliğe kısaca bir göz atmada yarar var;
Başta siyasilerimiz olmak üzere, kendisini Allah tarafından zengin olduğuna inandıran kesimin bir ay içerisinde çırpınışlarını gördük.
Zengin insanlarımız (Şahin arabası ve bir dairesi olup kendini zengin sananlara lafımız yok) on bir ay nasıl zengin olduğunu sorgulamadan Ramazan Ayı’nda pek de hayırsever olurlar.
Lüks otellerde toplu oruç açma ayinlerinden tutun da ellerinde poşetlerle fakir fukarayı memnun etme çabası devam eder gider.
Bu insanlar nedense on bir ay fakir fukarayı hiç düşünmez sadece kendi kararmış vicdanlarını parlatmak için bu kutsal ayda pek bahtiyar ve cömert olurlar.
Ahalimiz de bu işlerden çok memnun olurlar. Çünkü yıllarca bu sadaka kültürüne alıştırıldılar.
Dibimizde devam eden savaşlar, bu savaşın devamından siyaseten ve ekonomik olarak kazanç bekleyen Kapitalist ağalar. Binlerce kişinin ölüm ve yurtlarını terk etmesi acı, zulüm, gözyaşı…
Gerçekten de çanlar kimin için çalıyor.
Bu savaşların sonu kime yarıyor? Kim kazanıyor? Kim kaybediyor?
Savaşın getirdiği ekonomik kıyımların yoksul halkı daha da yoksul, zenginleri daha da zengin yapmadan başka kime faydası var? Savaşların gölgesinde her ülkede normal yaşam devam ediyor.
Bizim ülkemizde de iç siyaset başını almış gidiyor.
Herkesin elinde bir papatya fala bakıyor kim kazanacak!
Kim kazanacaktan ziyade kim kaybedecek bence ona odaklanmamız gerekir.
Emperyalistlerin silahlı maşası haline gelen Fetö Medyası ilginç saptamalar peşinde. Kimilerini köpürtüyor, kimilerine iftira ediyor.
İlginç sonuçlar çıkarılır herkes kendi payında. Siyaset, herkesin özgür iradesinden çıkarılıp belirli kesimlerin işaret ettiği noktalara getirilmesi için herkes özel bir çaba içerisinde.
Fertlerin içindeki çocuksu bayram sevinci, hepimiz bu hayallerimizle yaşarız ama adını Bayram koyduğumuz dostluk, barış, sevinç duygularımızı bu anlamlı günde bile yaşayamayız.
Keşke tüm günler, mevsimler bayram tadında olsa.
Barış, huzur, savaşsız günler yaşasak doyumsuzca.
Hiç bir kaygı taşımadan, hiç bir şeyi sorgulamadan, çanlar kimin için çalarsa çalsın düşüncesinden arınarak bayramı bayram gibi yaşasak.
Sömürüsüz bir Dünya, insanın insanı horlamadığı bir yaşam dileği ile tüm günlerimizin hiç bir kaygı taşımadan sadece sevgi üzerine kurulan bir dünya özlemi ile.
Yorum Yazın