Çanakkale yandı!
Çanakkale geçilmedi ama Çanakkale yakıldı!
Tarım ve Orman Bakanı İbrahim Yumalı, Çanakkale'deki yangının insan hatası olduğunu yani köylülerin anız yakması sonucu olduğunu söyledi.
Sanki bu ülkede yapacakları oteller için orman yakılmamış gibi!
Her ikisi de yanlış.
Benim burada vurgulamak istediğim konu Vilayetlerin her yıl uyarmasına rağmen köylüler neden anız yakar? Bunun cehalet, sosyolojik ve feodal belirtileri nelerdir?
Yıllar Önce Şükrü Erbaş'ın “Köylüleri Niçin Öldürmeliyiz” Şiiri bu laf anlamaz köylü kesiminin anız yakması sonucu medyada ve özellikle sosyal medyada bir daha gündem olmuştu.
Bu şiir ilk yayınlandığında ilk tepki Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel ve köylülerimizin her fırsatta sövdüğü Devrimcilerden gelmişti.
Demirel şiiri eleştirirken; şiirde köylüye tepeden bakıldığından, uygarlık yolunda köylünün bir yük olarak algılandığından söz eder.
Devrimci kesim ise köylüyü; eğitimsiz, kültürsüz bırakan kesimin sermaye kesimi olduğunu dile getirirken, “Köylüye Devlet eğitim götürdü de sanki köylü okumadı mı?” vurgusu ile en büyük proje olan Köy Enstitülerinin egemen sınıflar tarafından kapatıldığını dile getirdiler.
Asıl (eleştiri veya savunma demek daha doğru olan) ses Şükrü Erbaş'tan geldi:
“Bu şiir başımın belası bir şiir. Tarihsel ya da sosyolojik açıdan Dünya kadar söz söylenebilir. Ben kaba bir Dünyada yaşamak istemiyorum. Benim geleceğimi; ufukları, eşikleri eşiklerinden öteye varamayanlar belirlesin istemiyorum. Bencilliğinden başka erdemi olmayan insanların Dünyamıza iyilik ve güzellik katacağına inanmıyorum. Felsefeyi, sanatı bilimi, bilmeyen, küçümseyen, dinini mülke, mülkünü dine dönüştüren insanları sevmiyorum. Ne yazık ki ülke tenha kasabalardan ışıklı kentlere kadar, bu düzeysizliğin egemenliği haline geldi. Gerisinde bu bakışın yattığı bir tepki şiiridir bu şiir.”.
İşler anız yakmadan nerelere geldi!
Şükrü Erbaş Feodalizme başkaldırısını biraz tek haneli sorunlara indirgemiş gibime geliyor ve esas sıkıntı da buradan kaynaklanıyor.
Sanki Feodalizmin tek temsilcisi kırsalda oturan köylülermiş gibi toplumda hala şöyle bir yanlış algı var.
Sanki cahil, yobaz, eğitimsiz, görgüsüz, kırsalda var kentlerde yokmuş gibi insanların nerede yaşadığı değil nasıl yaşadığı önemli.
Hepimiz çok iyi tanığız ki; Hala Feodalizme can simidi gibi sarılan o çemberi bir türlü kıramayan eğitimli kentliler tanırız.
Dünyanın her yerinde kırsal kesime medeniyet geç gider. Daha doğrusu orada yaşayan insanlar medeniyeti geç kavrarlar. Onların tek bildiği şey başkasının yapmış olduğu teknolojiye sarılmak ve onları muhafaza etmektir.
Kasaba politikacıları da onları oyunu almak için güya onlar gibi olurlar, onlar gibi konuşmaya çalışırlar.
Yani sahtekarlık yaparlar.
Esas sorun kırsal kesimin çıkarları yerine sermaye düzeninin aşağılık bekçilerindendir.
Onlar yıllarca köylü kesimi kandırarak onları sadece din, iman, vatan, millet nutukları ile avutarak sermayenin çıkarlarını korumuşlardır.
Bugün içinde bulunduğumuz koşullarda Ülkenin Milli Gelirinden köylünün payı nedir?
Esas can alıcı soru buradadır.
Adı geçen şiirden bir alıntı yapalım:
Köylüleri niçin öldürmeliyiz?
Çünkü onlar ağırkanlı adamlardır.
Değişen bir dünyaya karşı
Kerpiç duvarları kadar katı
Çakırdikenleri gibi susuz
Kayıtsızca direnerek yaşarlar.
Aptal, kaba ve kurnazdırlar.
…
Uzun bir şiir ve bence herkesin okumasında yarar var.
Burada köylü kardeşlerime birkaç söz de ben söylemek isterim.
Hep dostunuzu düşman bildiniz.
Sizi her ortam da savunan kesime hakaret ettiniz. Kendi sınıfınıza sahip çıkmadınız. Aksine sizi horlayan, bir köle gibi gören egemen sınıfa hizmet ettiniz.
“Sorgulayın, eleştirin, hesap sorun” diyenlere yüz vermediniz.
Hala da hizmet ediyorsunuz!
Bir zamanlar sizi horlayan, hakaret edenlerin torunları ile işbirliği içerisindesiniz.
Hangi Dünyada olursa olsun Sol kesime, Devrimci kesime bir özür borcunuz var.
Düşünün taşının bunun böyle olduğunu göreceksiniz.
Yorum Yazın