Aristo, siyaseti bir insanın uğraşabileceği en nitelikli iş olarak tanımlamıştır.
Yapılan işin geniş halk kitlelerin hayatlarını derinden etkiliyorsa, sosyal ve toplumsal düzenin oluşmasına etki ediyorsa, bu iş bir insanın uğraşabileceği en yüce işlerden biri olmalıdır.
Aristo'nun yaşadığı dönemlerden bu güne dek köprünün altından çok sular geçti.
Siyaset, kimine göre meslek, kimine göre araç, kimine göre amaç haline geldi.
O zaman bir insan neden siyaset yapmak ister?
Cevabı çok kısa ve dünden bugüne hiç değişmedi: Hizmet için!. Yani siyasete giriyor olmalarının tek bir nedeni var o da hizmet!
Samimiler mi? İçlerinde farklı düşünenler olsa da aksini söylemek yanıltıcı olur.
Peki, o zaman niye böyle karışık bir imajları var? İşte bu sorunun cevabı, bilimsel olduğu kadar sosyolojik olarak da incelenmelidir.
Siyasetin tek amacı hizmet demek biraz arkadan dolanma gibi bir hal alıyor. Niye sen hizmet ediyorsun?
Bu hizmetin karşılığı ne? Hizmet ettiğin kesim; "Zahmet etme ben hizmet edeceğim" derse ne olacak?
Siyaset gerçekten de erdemli tüm zamanlarından fedakarlık isteyen bir iştir. Bu iş Araç değil de amaç olursa ne olur?. Siyasetteki tek amaç inanmış olduğun bir fikri iktidara taşımaktır.
Bunun karşılığı ille de vekil olmak bir koltuk kapmak değildir. Siyasetçi etik kurallar içinde davranarak hiç bir makam mevki düşünmeden siyaset yaparsa amacına ulaşmış olur.
Siyasetçinin derin bir öyküsü olmalı:
Bir kere insan siyasal bir varlık. Bu sebeple siyasallığı doğal! Ama siyasal bir meslek veya ana uğraş meselesi haline gelirse ’Neden?’ sorusu anlamlı hale gelir. Siyasetçi siyaseti bir hobi, bir iş kapısı, bir üstünlük olarak görmemeli. O zaman bu siyaset bir avuç zümrenin menfaatlerini kollayan ve onun temsilcisi haline gelir.
Her siyasi görüşün ve ideolojinin tipik siyasi aktörleri vardır. Her hareket kendi içerisinde siyasal figürünü yetiştirir. Sağ siyasetçiler genel olarak yaratıcı değillerdir bulunduğu konumu muhafaza ederek siyaset yaparlar.
Bu gelenekleri onlara tarihilerinin mirasıdır. Sol siyasetçi, durumu daha da farklıdır. Her şeyden önce kendi hareketinin içinden pişip o hareketi yönetme yeteneğine sahip olmalıdır. Teorisi ve pratiği bunun vazgeçilmez kırmızı çizgisidir.
Sol siyasetçi, toplumsal sorunun çözümünün ancak düşünceler bütünü ideoloji ile mümkün olacağını bilmelidir. Şekilci, yöresel, günü kurtarma karşı rakiplerine benzeme şeklinde olmamalıdır.
Sol siyasetçinin tüm hobilerinden arınarak inandığı halk kesiminin düşüncelerini iktidara taşıması asıl görevlerinin en belirleyicisi bilincin de olmalıdır
İhale, rant, iş gücü, yandaşlarına çıkar sağlama gibi günümüz kokuşmuş işlerden uzak olmalıdır.
Siyaset yapma araç, düşünce yapısını iktidara taşıması esas amaçları olmalıdır. Günümüz neo-Kapitalist düzen siyaseti bu kalıplarından çıkararak; "sağ sol öldü, yaşasın yeni düzen” kalıplarından çıkmalıdır.
Elbette tek amaçlarının iş takibi, yandaş kollama, kendi hobileri için siyaset yapma yolları vardır.
İşte o zaman oy veren kitle bunu düşünmelidir.
Oy vereceği insanın neden siyaset yaptığını bilmelidir.
Yorum Yazın