Kulakları çınlasın fi tarihinde Ülkemizin Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığını yapan Sayın Berat Albayrak diye bir bakanımız vardı. Kendisi Sayın Cumhurbaşkanımızın damadı olur.
Çok tatlı, sempatik, müthiş öngörülü bir Bakandı. Sadece Enerji İşleri değil “Hızır” gibi devletimizin her işine koşardı. Sonra metal yorgunluğunda dinlenmeye çekildi. Halen göz önünde pek görülmüyor.
Kaç yıl önce idi tam bilemiyorum, enerji tasarrufu amacıyla Enerji Bakanlığı sırasında yaz saati uygulamasını kaldırdı. Böylece Ülkemizde dönen çarkların arasında bir avuç kum atarak hayatın olağan akışına da müdahale etmiş oldu.
Bu karar alınıncaya kadar başta kamu görevleri, eğitim hayatı ve akla gelebilecek ne varsa bir uyum içinde giden günlük yaşantı alt üst olmaya başladı. Korku İmparatorluğu süresince kimsenin bu karara itiraz edecek cesareti yoktu. Bir süredir de bende dahil olmak üzere bir takım eli kalem tutan arkadaşlar ses vermeye başladı. Nihayet, öyle veya böyle iş parlamento gündemine kadar getirilebildi. Gayreti ve emeği olan herkese binlerce teşekkür ederim.
Efendim… Rivayet odur ki dindarlığı kimseye kaptırmak istemeyen bu kesim, Sayın Albayrak’a bu kararı aldırırken şunu düşünmüşler. Benim müslüman kardeşim sabah namazına geç kalkıyor ve kalkamıyor. Hatta aramızda saat farkı olmasına rağmen Mekke’de kılınan sabah namazı ile aynı vakitte kılalım ki sevabı ve ecri çok olsun. Namaz kılmayanlar içinse bu yolla onları sabah namazı kılmaya yönlendirmiş olalım.
Uygulama halen devam ediyor. Özellikle eğitim çağında çocuğu olanların hali perişan. İşin içinde sokak güvenliği sorunu olduğu kadar. Ailelerin yaşamları ters yüz olmuş durumda.
Güneşin doğuşu İstanbul’da nerede ise saat 8.30’u buluyor. 6-7 yaşındaki bebeler saat 6.00 da kalkacak, uykulu gözlerle yavrular elini yüzünü yıkayacak, kahvaltı yapacak, üstünü başını giyecek, çantasını hazırlayacak ve servis varsa servise, yoksa yürüyerek okula yetişecek. Hergün bir ayrı stres. Çalışanlar için de öyle. İstanbul gibi yer de sabah apartmanda inişler çıkışlar, kapıya dayanan servisler, işe birlikte giden arkadaş gruplarının kapıda bekleyişleri, yüksek sesle konuşmaları, telefon sesleri, hatta klakson sesleri.
Yahu kardeşim... Size ne alemin namazından niyazından. Elbette sabah namazı kılmanın bir farklı yeri var. Bazen bizle bizler bile kalkarken uyku gözümüzden akıyor. Bazen zorlanıyoruz geç yatınca. Ki bizim çocuklar büyüdüler, karı koca kendi halimizdeyiz.
Şu yaptığınız Allah’tan revamı. Yazık değil mi bu tırnak kadar yavrulara, genç çocuklara. O yavruların gençlerin ilim öğrenme yolundaki bir adımı, Allah bilir ya bizim ibadetimize bedel. Size ne oluyor. Siz kimsiniz.
Üstelik benim doğduğum şehirde, bu kararı alanlara yüzde 75 oy çıkıyor. Sabahleyin, vakit gelince kaldığım otelin üst katından bir bakın kaç kişinin ışığı yanıyor acaba.
Her işe bir fırsat yaratarak dini bir kılıf buluyorsunuz. Niye vatandaşın feryadına kulak tıkıyorsunuz. Günahı sevabı herkesin kendine. Senin işgüzarlığına hacet yok.
Allah’ın merhameti sonsuzdur.
Bakın ne diyor Süleyman Çelebi;
“Bir kez Allah diyenin günahları güz yaprakları gibi dökülür”
Rahmetli Emin Işık hocam anlatırdı. Samimi, içten, inanarak bir Allah nidası, merhameti yüce Allah’ın makbulüdür derdi. Hüküm onundur derdi.
Bir gün sabah namazını Sultanahmet’te kıldım. Gülhane’den Sirkeci’ye doğru iniyorum. Bir ses geliyor. Ama öyle bir ses ki; “Allah” diye biri bağırıyor. Yeri göğü inletiyor. Baktım sarhoş. Düşündüm, tefekkür ettim. Günah içinde dahi öyle bir sesleniyor ki utandım bir şey söylemeye. Kimbilir ne derdi var garibin dedim. Bırakayım Yaradan’ı ile başbaşa. Onların biri Yaradan, diğeri onun yarattığı kul dedim. Yaradan’la, kul halleniyorlar. Lafa. Söze. Kınamaya ne hacet.
Neyse laf nereden nereye geldi. Devlet yetkilileri bu işe süratle bir çözüm bulun. Riyakarlığa gerek yok. Size ne elalemin namazından, niyazından. Bu yavruların başlarına bir iş gelmesin. Hepsini Allah korusun.
Yorum Yazın